و حالا این منم تنهای تنها....

دلم گرفته

دلم شاید تنگ شده و خودم بی خبرم!

نمیدانم برای کی یا چی

ولی اینو خوب میدونم

دلتنگی کم دردی نیست...

از بچگی عادت کردم حرفایی که

پشت سرم میزنند

از حرفایی که به خودم میگن

خیلی بیشتر باشه

از بچگی عادت کردم

که هر موقع ازم پرسیدن

بهترین دوستت کیه

اشک توی چشمام حلقه بزنه

همه ی دردای دنیا بیاد توی سینه ام

ولی

یه لبخند بزنم و اسمِ یکی از

رفیق نما هام رو بگم

بعدم کلی تعریف و تمجید که

خیلی دختره خوبیه

بیخیال اینکه اون دختر منو فقط به عنوان یه هم مدرسه ای قبول داره و بس!