دلم یک فنجان میخواهد با طعم زندگی

دلم میخواد پشت یک میز با 2 صندلی چوبی خاک خورده بنشینم...

دو فنجان قهوه بر روی میز بگذارم...

یکی از آن ها را بردارم برای صندلی خالی رو ب رویم و دیگری را برای خودم...

همین میشود سخت ترین کار روزام.....

زندگی با کسی که دیگههههههههههههههه نیست...

من برگشتم خب میدونم شاید با خودت بگی به درک!!!!

سلااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام به همون یکی دو نفری که به وبلاگم سر میزنن

همون کسایی که توی این یه ماه که نبودم نذاشتن بازدیدکننده هام صفر بشن...

خواستم بگم برکشتم این بار با انگیزه ...

احساس میکنم دارم خودمو پیدا میکنم... بعد از اون شکست تلخ که توی دوستی ام داشتم حالا انگار دارم به زندگی برمیگردم...

البته هنوزم حالم بد هست....

هنوزم وقتی میبینم که من توی کوچه پس کوچه های کسی جایم هست که همه زندگی و عشقم بوده داغون میشم...

هنوزم وقتی نگاهاش رو دنبال میکنم و میبینم میرسه به یه نفر که همه زندگی اشه داغون میشم....

......

اخه این دل دیونه من هنوزم دوستش داره.....