گه مطلب «دوستی با آدم ها» رو که قبلا نوشته ام رو نخوندین ، اول اون رو بخونین بعد این پست رو بخونیین چون اصطلاحاتی که توی این متن به کار رفته که توضیحش در پست«دوستی با آدم ها» نوشته ام....
نمیدانم چه طور شد که به ما گفتند چای لاهیجان
شاید چای لاهیجان گفتنشان
گوشه ای از همان برداشت های اشتباه ما بود....
هی روزگار ما که نداریم از انها گله ای
عمر ما کوتاه تر از آن است
که بخواهیم آن را بگذرانیم با گله ها
هی روزگار
حال که همه قهرمان میشوند با شکستنِ دل و قطع مهر و محبت
دلمان میخواهد مجرم باشیم...
مجرم به خاطر برداشت های بد...
مجرم به خاطرِ حساب باز کردن روی حرف کسانی که
یک عمر گمان میکردیم دوستانمان باشند....
روزگار
پیامِ این دلِ شکسته را به آن ها برسان...
به آن ها بگو....
رهارا آن زمان که گفتی «سعی کن دیگر برایت مهم نباشم» نابود کردی....
من عاشق این آهنگم خیلی دوسش دارم خیلی...
اینم ترجمه اش:
سلام، باز هم من هستم
|
Salut, c’est encore moi |
من بسیار سفر کردم
|
J’ai un peu trop navigué |
روزگاری کسی بود
|
Il était une fois quelqu’un |
سلام، باز هم من هستم
|
Salut, c’est encore moi |
میدانی، من خیلی تغییر کردهام
|
Tu sais, j’ai beaucoup changé |
تو چیز بیشتری برای گفتن به من نداری
|
Tu n’as plus rien à me dire |
سلام، باز هم من هستم، سلام، حالت چطور است؟ |
Salut, c’est encore moi |
حواسمون باشه
هر موقع عصبی شدیم درسته ناراحتیم دلمون پره ولی حق رو با نا حق قاطی نکنیم...
حواسمون باشه
توی مسیر زندگی ، توی فراز و نشیب هاش حواسمون خیلی به کوله پشتی مون باشه
که یه وقتی تهش پاره نشه و تموم اون چیزایی که الان داریم نریزه و بعدا آرزومون باشه....
حواسمون باشه
زندگی مون را با شعار های رنگی رنگی رنگ نزنیم بذاریم زندگی مون با صداقت بی رنگ بمونه...
حواسمون باشه
هیچ آدم بزرگی به خاط امکاناتی که داشت به جایی نرسید اونا با انتخاب هاشون بزرگ شدن...
حواسمون باشه به همین ثانیه هایی که دارن خیلی سریع از هم سبقت میگیرن....
حواسمون باشه...
یه وقت از خودمون اون قدر دور نشیم که کسایی که ما رو بالا بردن رو فراموش کنیم....
حواسمون باشه
نمیدونیم چقدر تا آخرین نفسمون مونده....
این مطلب از خودم نیست،جایی خواندم به نظرم قشنگ بود...
یادت باش
دلت که شکست ...
سرت را بگیری بالا
تلافی نکن
فریاد نزن
شرمگین نباش
حواست باشد
دل شکسته, گوشه هایش تیز است
مبادا به کینه دل و دست آدمی را که روزی دلدارت بود زخمی کنی
مبادا که فراموش کنی روزی شادیش آرزویت بود
صبور باش
و اطرافیانت را نظاره کن
در این زمان خیلی ها که ادعای دوستی می کردن
دیگر کنارت نیستن
و همان افرادی که فکر می کردی
آب شان با تو در یک جوی نمی رود
چه صمیمانه در کنارت هستند....
ساده باش اما ساده قضاوت نکن نیمه پنهان آدم ها را...!!
ساده زندگی کن اما ساده عبور نکن از دنیایی که تنها یک بار تجربه اش میکنی...
ساده بازگرد
اما هرگز به دنیای کسی که به زخم زدنت عادت کرده بازنگرد
حتی اگر شاهرگ حیاتت را در دستانش یافتی..
یادت باشد هیچ کس ارزش شکسته شدن ارزش هایت را ندارد....
گاهی خودت زندگی کن.....