اوضام بگی نگی تعریفی نداره
قلبم رو شکوندن این مردمی که
قلبشون از آسمون شهر خاکستری تره
دلم گرفته از این آدمایی که
خوب باشی میگن وظیفه اته
بد باشی میگن همینه دیگه
همون آدمایی که هر کاری کنی
آخرش می کنن تو رو متهم
اگه روی کارا و حرفاشون حساب کنی
میشی متهم به برداشت بد
و آخرش می مونی با این واقعیت که تنها
خودت موندی دست تنها
با یه دنیا مشکلاتی که
خودت اونا رو ساختی
با حماقت هات ....
دلم گرفته از این آدمایی که
هر روز می گیرن یه فاز تازه
یه روز میگن شستن باهات
ولی فردا نشده می بینی نیستن باهات
دلم گرفته از همون های که
از من ساختن یکی رو که
از همه چی می ترسه
هر چند نمیدونم این آش رو
کی(به معنای چ کسی) کی(چ زمانی) برام پخت
ولی بیخیال
دمش گرم هر کی بود
آخه این آش پر از پوئن + بود برام
بهم کلی نکته یاد داد
همون نکته هایی که
اگه الان توی این روزگار بلد نباشی
توی امتحان زندگی پاس نمیشی
بهم یاد داد
آدما رو همون طوری ببینم که هستن
وگرنه آخرش بهم میگن برداشت اشتباه کردی
دوست داشتن آدما بزرگ ترین حماقته
دیگه هیچ وقت آدم احمقی نباشم
هر کی بهم گفت «دوستم»
خر نشم
آدما هر ثانیه آبدیت میشن
و احتمال اینکه
یه روزی تو رو ویروس شناسایی کنن
و در نهایت نابودت کنن
بیش از اون چیزی هست که فکرش رو بکنی
و خلاصه این که هر کی بود
دستش درد نکنه
آدمم کرد....
